Μια παραμυθένια εξιστόρηση για τη ζωή των Ελλήνων της διασποράς που ξεκινά από  τους πρώτους ανιχνευτές μετανάστες για να φτάσει στους ανήσυχους Έλληνες του σήμερα που αναζητούν την τύχη τους στα πέρατα της γης.

Με σεβασμό σ’ ευαισθησίες, ήθη κι έθιμα η αφήγηση αναδεικνύει πτυχές από τις δραστηριότητες των Ελλήνων της διασποράς. Η ζωή στις κοινότητες, στα σχολεία, στις εκκλησίες, στους πολιτιστικούς συλλόγους, στα εστιατόρια και στα καφενεία των μεταναστών της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ευρώπης, της Αφρικής.

[...] Για τα όνειρά μας, γίνεται κουβέντα. Μιλάμε για κείνα τα ατελείωτα, τα τρελά μας όνειρα που τα είχαμε κλείσει… σε κάτι βαλίτσες, με τους χρωματισμούς και τα χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου. Εκείνου του είδους τις βαλίτσες, τώρα πια, τις συναντάμε μόνο σ’ ορισμένα φιλμ.

Σε κείνα τα φιλμ που αναφέρονται στη μετανάστευση με προορισμό αρχικά, κυρίως, την Αμέρικα... Τότε που άρχισαν ομαδόν να παίρνουν τη στράτα της ξενιτιάς τα νιάτα της Ελλάδας, με κείνες τις παραφουσκωμένες βαλίτσες με πολλά ελπιδοφόρα, ‘‘φτερωτά’’ όνειρα: για Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Ευρώπη… Παντού, ανά τον κόσμο[...]

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Ζήσης Κόκκινος γεννήθηκε το 1941 στο Μεγάλο Σειρήνι Γρεβενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Είναι παντρεμένος, έχει έναν γιο και σήμερα είναι συνταξιούχος.

Πρωτοστάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο μαζί με άλλους αγωνιστές.

Λόγω έλλειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δίδαξε στα ελληνόπουλα της περιοχής του Βερβιέ ως δάσκαλος.

Έχει στο ενεργητικό του πλούσια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δράση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε μερικά σημειώματα στην εφημερίδα του Ακέλ και με το ψευδώνυμο Υψηλάντης στη Χαραυγή Κύπρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου.

Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία. Αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος στη μάθηση, μια ζωή στις στράτες του αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.