Ο σύγχρονος άνθρωπος μετά τα πενήντα του χρόνια θα έπρεπε να «δείχνει» –με την αντίληψή του, με τον τρόπο ζωής του, με τη συμπεριφορά του– φιλοσοφικές αρχές στους νέους… Δυστυχώς, οι περισσότεροι περιορίζονται στην επιφάνεια, στην υλική πλευρά της ζωής (βόλεμα στη δουλειά, βόλεμα στις σχέσεις κ.ά.), χάνοντας τη νεανική ανησυχία και φρεσκάδα του νου, της καρδιάς και του σώματος. Συμπεριφέρονται χειρότερα από ανόητα «δεκαπεντάχρονα» παιδιά, παραμένουν κολλημένοι σε ανόητες αντιλήψεις, και ούτε καν προσεγγίζουν στην κατανόηση του εαυτού τους. Αισθάνομαι σαν γέρος φιλόσοφος, για να αγαπώ και σαν παιδί να ερωτεύομαι τη ζωή…

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

Έχω τελειώσει ΤΕΙ διοίκησης επιχειρήσεων. Έχω εργαστεί για είκοσι χρόνια σε διάφορες δουλειές, ως βιομηχανικός εργάτης, ως ανειδίκευτος, ως αποθηκάριος, ως οδηγός, ως συμβασιούχος δια­νομέας και για λίγο διάστημα ως «μαύρος» ηθοποιός και προπονητής ποδοσφαίρου. Μου αρέσει η κηπουρική, το περπάτημα στο δάσος, το τρέξιμο, ο στίβος (όλα τα αθλήματα), το ποδόσφαιρο (τεχνική και αυτοσχεδιασμοί), η διακόσμηση κήπου, το χτίσιμο ξερολιθιάς, η γλυπτική, η ζωγραφική, να δημιουργώ αστεία και να βλέπω την κωμική πλευρά της ζωής.