Στη Χώρα του Τοπάζ, ο βασιλιάς Τοπάζης και η βασίλισσα Τοπάζια έχουν μεγάλη αδυναμία στη μοναχοκόρη τους, την Τοπαζένια. Ποτέ δεν την έχουν μαλώσει, ούτε της έχουν χαλάσει το χατίρι, ενώ τα «θέλω» της δεν έχουν συναντήσει ποτέ το «όχι».
Η Τοπαζένια είναι πανέμορφη, έξυπνη, ετοιμόλογη και καθόλου βαρετή. Είναι όμως κακομαθημένη, γλωσσού, ξεροκέφαλη και θρασύς. Η παραχαϊδεμένη πριγκίπισσα νομίζει ότι όλα τής ανήκουν δικαιωματικά. Δεν ξέρει πού τελειώνουν τα όριά της, ακόμα και στις σχέσεις και στην αγάπη. Αγαπάει τον Χρυσαφένιο, που την περιφρονεί γιατί είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του την Ασημένια.
Για να κατακτήσει την παράλογη αγάπη της, ζητά βοήθεια από άγνωστες δυνάμεις. Τότε, εμφανίζεται η Κυπάρ, που της μιλάει για το μαγικό νερό στη Χώρα των Μονοκέρατων και προθυμοποιείται να τη μεταφέρει εκεί. Η Τοπαζένια δέχεται με οποιοδήποτε κόστος, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό της.
Εκεί, έρχεται αντιμέτωπη με τους κανόνες των μονοκέρατων. Δεν τους σέβεται και κάνει για μια ακόμη φορά του κεφαλιού της. Όμως για πρώτη φορά στη ζωή της τιμωρείται γι’ αυτό. Στην περιπλάνησή της στη Χώρα των Μονοκέρατων, γνωρίζεται με τις διάφορες λίμνες, όπως τη Λίμνη της Αλήθειας και τη Λίμνη των Ασμάτων, καθώς και με το Σιντριβάνι των Προφητειών, ενώ μαθαίνει αξίες ζωής που μέχρι τότε δεν ήξερε ότι υπάρχουν.
Τελικά το μαγικό νερό θα καταφέρει να τη βοηθήσει;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Άννα-Φλώρα Καψή-Μπελεξή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, αλλά μεγάλωσε και τελείωσε το σχολείο στο Κάιρο της Αιγύπτου. Επέστρεψε στην Ελλάδα για να συνεχίσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου και αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, στο Τμήμα Αρχαιολογίας.
Παρόλο που το όνειρό της ήταν να ασχοληθεί ακαδημαϊκά με μικρά παιδιά/νήπια, δεν κατόρθωσε να το εκπληρώσει και εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος σε αεροπορική εταιρεία.
Καθότι άνθρωπος που πιστεύει στην προσωπική εξέλιξη και πρόοδο του ατόμου σε οποιαδήποτε ηλικία, μετά τη συνταξιοδότησή της, το 2000, ασχολήθηκε με την τέχνη και τη συγγραφή παραμυθιών ερασιτεχνικά. Προετοιμάστηκε για τις κατατακτήριες εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά λόγοι υγείας την ανάγκασαν να εγκαταλείψει αυτό το όνειρο. Έτσι, αφοσιώθηκε κυρίως στη συγγραφή παραμυθιών για παιδιά από οχτώ ετών και πάνω.
Μέχρι σήμερα ζει με τον σύζυγό της Ελευθέριο Μπελεξή στην Αθήνα, έχει μία κόρη και δύο εγγόνια, από τους οποίους εμπνέεται για τη συγγραφή των παραμυθιών.