Το μυθιστόρημα «Οι μέρες μας, οι νύχτες μας» μπορεί να διαβαστεί με χίλιους τρόπους. Παρακαλώ, μη μείνετε στον τίτλο. Ο τίτλος είναι η αρχή μιας αρχής και αντικατοπτρίζει το πηγαινέλα της καρδιάς. Γίνεται νύχτα που δεν μας ανήκει απόλυτα, γίνεται μέρα που διαλύει τα όνειρα, γίνεται βλέμμα που κοιτάζει πέρα από τη ματιά, γίνεται απόγνωση που ελλοχεύει στις νύχτες της προσμονής.
Το ταξίδι που μου προσφέρθηκε είχε και φως και σκοτάδι, και κράτησα την ανάσα μου με δυσκολία όταν οι μέρες μου συνάντησαν τις νύχτες τους, ξέροντας πια τις αυταπάτες που κρύβουν τέτοιες συναντήσεις.
Αυτές διηγούμαι, όχι γιατί σημαίνουν για τους άλλους κάτι, αλλά γιατί φωτίζουν λαβυρίνθους που κάποιοι δεν θα επισκεφθούν ποτέ. Άλλωστε, στην ουσία ένας λαβύρινθος δεν παραδίδεται. Αφήνει όμως τα σημάδια του για να βιώσει ο καθένας, κατά το πώς μπορεί, το δικό του αδιέξοδο.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Όταν τα κυκλάμινα που είχα σε μια ξεχασμένη γλάστρα ανθίσανε κατακαλόκαιρο, ένιωσα ευλογημένη και πίστεψα πως παρά τις κατάρες που ’ριχνα δεξιά κι αριστερά, κάτι καλό θα είχα κάνει στη ζωή μου, για να μου επιφυλάξει μια τέτοια ομορφιά. Το 2010, αποχαιρέτησα σαράντα χρόνια διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο και άφησα την ψυχή μου ελεύθερη να ταξιδέψει χωρίς τους αυτολογοκριτικούς περιορισμούς μιας ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας. Θα μπορούσα να επικαλεσθώ την έμπνευση σαν οδηγό στη μεταακαδημαϊκή μου πορεία που αριθμεί τον θεατρικό μονόλογο «Μαθήματα εκτός ύλης» (2012) και το ανά χείρας μυθιστόρημα (2019).
Τα πιο αγαπημένα μου «παιδιά».
Ο street artist Wild Drawing έκανε την εικονογράφηση των τριάντα συγκεντρώσεων και η Ρένα Έρωτα τις φιγούρες των ηρωίδων. Τους ευχαριστώ θερμά. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τις Εκδόσεις Οσελότος για την εξαιρετική εκδοτική τους στήριξη.

Έργα της ιδίας
«Μικρές Χίμαιρες», Ποιητική συλλογή
«Αν τόνοιωθες», Ποιητική συλλογή