[…] «Θέλω, μὰ δὲν ἔχω φτερά, δὲν ἔχω κλαπατάρια καὶ τυραννιέμαι καὶ πονῶ καὶ σβιέμαι νύχτα-μέρα».
Μα από πού μου ήρθε ο στίχος αυτός; Έρχεται και παρέρχεται μέσα μου. Μαζί κι άλλοι στίχοι από διάφορα ποιήματα, σαν ν’ ανασύρονται σιγά σιγά από ναυάγιο. Μα τι πανίσχυρο πράγμα το μυαλό! Να φταίει η δύναμη της συνήθειας; Πως κάθε τι το συνέδεα και μ’ έναν στίχο; Τι καλά που δεν έχω πάθει αμνησία! Να φταίει η ίδια η δύναμη της ζωής; Όχι. Ξέρω καλά –μόνον εγώ το ξέρω– πως για το ότι ζω ακόμα, ευθύνεται η Ελένη μου. Έχει γονατίσει πάνω στο σχοινί και με κρατά με τα μακριά της χέρια ώστε να μην πέσω. Πάση θυσία! Σπαράζει απ’ τους πόνους η μέση της, κόβονται τα γόνατά της, ματώνουν οι παλάμες της, αλλά εκεί… επιμένει. Κράτα με δυνατά με τις χερούκλες σου, Ελένη μου. Κράτα με δυνατά! […]

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Η Μαρία Παπανδρέου του Παναγιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών και ασκεί το επάγγελμα της δικηγόρου. Παράλληλα με τις νομικές σπουδές της παρακολούθησε σε ιδιωτικές σχολές κύκλους μαθημάτων θεατρολογίας, ενδυματολογίας και δημοσιογραφίας. Ασχολείται με τη συγγραφή από τα παιδικά της χρόνια, συνήθεια που δεν εγκατέλειψε σε καμία φάση της ζωής της. Της αρέσουν οι απλοί άνθρωποι και οι καθημερινές ιστορίες, γι’ αυτό και με κάθε αφορμή γίνεται αποδέκτης τέτοιων ιστοριών. Θα ήθελε να μη χαθεί καμία ιστορία, γιατί πιστεύει, όπως είπε κι ο αείμνηστος Ουμπέρτο Έκο, ότι «ψυχή είναι η μνήμη»!

Από τις εκδόσεις Οσελότος κυκλοφορεί επίσης το παιδικό παραμύθι της
«Ο ξυλοπόδαρος βασιλιάς» και οι νουβέλες «Grande Salvo, το “τίποτα” και τα “πάντα”», «Grande Salvo, πέρα από τον ορίζοντα...».