Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Η Μαρία Τουλ τελείωσε το σχολείο κατά την εποχή της δικτατορίας και κατόπιν διδάχτηκε Γαλλική Φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών απ’ όπου και αποφοίτησε κατέχοντας δύο πτυχία. Οι γονείς την προόριζαν για καθηγήτρια, όμως λόγω ασθενείας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της και να νοσηλευτεί για δύο χρόνια σε νευρολογική κλινική απ’ όπου κι εμπνεύστηκε όλα της σχεδόν τα μετέπειτα λογοτεχνικά της βιβλία. Από πολύ μικρή έτρεφε ζωηρό ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, της άρεσε να της διηγούνται οι δικοί της ιστορίες, και στα εφτά της χρόνια διάβασε μοναχή της το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή από παραμύθια. Από τα δέκα της χρόνια θέλησε μεγαλώνοντας να γίνει συγγραφέας, να γράψει στίχους και μυθιστορήματα, αν και οι εκθέσεις της στο σχολείο ήταν όλες τους αρκετά καλές, καμία καλή ή πολύ καλή. Έτσι οι γονείς της εξεπλάγησαν όταν τους δήλωσε στα είκοσι πέντε της πια χρόνια πως θα γινόταν συγγραφέας, και όχι δασκαλίτσα των γαλλικών όπως επιθυμούσαν. Προτού αρχίσει να γράφει διάβασε πάρα πολλά λογοτεχνικά βιβλία, ελληνικά και ξενόγλωσσα, και μετά από δέκα χρόνια κατάφερε επιτέλους να γίνει συγγραφέας.
Έγραψε δύο ποιητικές συλλογές, Σκιές, 1988 εκδ. Πρόσπερος, και Δάσος από όνειρα, 2012 εκδ. Μιχάλη Σιδέρη. Από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, εκδόθηκαν επίσης δώδεκα μυθιστορήματά της: Φως ελπίδας, 2006, Μοιραία απόφαση, 2008, Τελευταία άνοιξη, 2009, Το απόλυτο σκοτάδι, 2010, Χάρτινες ψυχές, 2011, Κρυφός δεσμός, 2012, Στιγμές ευτυχίας, 2013, Ένα χαμόγελο, 2014, Στα σκαλοπάτια της αγνότητας, 2016 και Μια ανάσα απ’ το όνειρο, 2017. Επίσης από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν τα διηγήματα Χιονισμένα μονοπάτια, 2007, Ανήφορος, 2015 και οι νουβέλες Μελαγχολικό ξημέρωμα, 2012.