Όταν σταμάτησε η βροχή και βγήκε ξανά ο ήλιος, στο κάστρο του μικρού λόφου κυμάτιζε μια κατακίτρινη σημαία. Όλοι μα όλοι ήταν ευτυχισμένοι και σίγουρα ήξεραν γιατί!
— Για δες όλα αυτά τα μοβ λουλουδάκια που στολίζουν τον μικρούλη σκαντζόχοιρο! Είναι τόσο όμορφος, δεν έχει καθόλου αγκάθια, είπε κελαηδιστά ο πιο μικρός κοκκινολαίμης στην πιο μικρή ροδιά.
— Πράγματι, συμφώνησε εκείνη κουνώντας τα ανθισμένα κλαδιά της.

Μια μικρή ιστορία για την ευτυχία, που τελικά είναι τόσο εύκολο να έρθει

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Η Σωτηρία ζει στη Χαλκίδα, μια πόλη θαλασσινή, με δύο γέφυρες, ένα κάστρο και την απέραντη μαγεία την οποία κρύβει στα νερά της. Έχει πολλούς γνωστούς και λίγους φίλους, που αγαπά πιστά. Ένας από αυτούς είναι και ο μικρός ήρωας του βιβλίου μας. (Γνωρίστηκαν μια ημέρα με λιακάδα και κάποια στιγμή, όταν εντελώς ξαφνικά ξεκίνησε να ψιχαλίζει, της διηγήθηκε αυτή την υπέροχη ιστορία, την ιστορία του!)

Λατρεύει τα παιδιά, τα δέντρα, τα ζώα, τα πουλιά, τις πεταλούδες, τις μέλισσες, αλλά και τα κυκλάμινα, τις ανεμώνες και τις μαργαρίτες που φυτρώνουν στον λόφο στον οποίο βρίσκεται το σπίτι της. Τα τελευταία χρόνια, κάθε πρωί, ένας μικρός κότσυφας της σιγοψιθυρίζει όλα τα νέα της περιοχής και εκείνη τον κερνάει κουλουράκια με σουσάμι που του αρέσουν. Μεγάλες αγάπες της είναι ο Χρήστος-Μανουήλ και ο Ηλίας, διότι εκτός του ότι είναι οι εγγονοί της, είναι επίσης και οι καλύτεροί της φίλοι. Βέβαια, εκείνοι ζουν με τους γονείς τους, Γιάννα και Κωστή, στην ωραία Ρόδο και είναι μαθητές στο Δημοτικό Σχολείο, αλλά μήπως η αγάπη υπολογίζει αποστάσεις; Όχι, βέβαια! Άλλωστε, υπάρχουν και τα παραμύθια! Μόλις, λοιπόν, τους διηγείται κάποια από αυτά, αμέσως εμφανίζονται πολύχρωμα ουράνια τόξα, μεγάλα, σαν γέφυρες τεράστιες, και τους ενώνουν στη στιγμή! Α, για να μην το παραλείψουμε, εργάστηκε ως δημοσιογράφος του Δημοτικού Ραδιοφώνου της πόλης της για αρκετά χρόνια, καθώς επίσης και σε άλλα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά. Στο ίδιο διάστημα εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Δήμου Χαλκιδέων. Στον ιδιωτικό τομέα υπήρξε διοικητικό στέλεχος μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων, καθώς και υπάλληλος της Συν/κής Τράπεζας Εύβοιας. Συνοδοιπόρο ζωής έχει τον γιατρό, χειρουργό, Μανώλη Δεληγιάννη, και φωτεινότερο σημείο αναφοράς της τον γιο της Κωστή Λιάκο, αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού. Όταν… μεγαλώσει, θέλει να γίνει μελισσοδιασώστρια! (Καιρό τώρα έχει ξεκινήσει την εκπαίδευσή της και λεπτομέρειες θα σας διηγηθεί σε επόμενες ιστορίες.)

Λίγα λόγια για τον εικονογράφο...

Ο Αριστείδης Καραβίας γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια πολύβουη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Το γκρίζο της πόλης ώθησε τον μικρό Αριστείδη να εφεύρει τη χρωματιστή αλφάβητο και τους πολύχρωμους αριθμούς, ώστε να ζωγραφίζει όλα τα όνειρά του. Όταν μεγάλωσε, σπουδάζοντας οικονομικά και γραφικές τέχνες, προσέγγισε εικαστικά και ευφάνταστα κάθε λογική και οικονομική θεώρηση της παραγωγής και του προγραμματισμού. Έπαιξε με τις αφηρημένες έννοιες της οπτικής και τα παράδοξα που μας προσφέρει ο κόσμος της φαντασίας, και έτσι επινόησε, σχεδίασε και έβαλε χρώμα σε πάμπολλα επιτραπέζια παιχνίδια και παζλ, εμπνεόμενος και συνεργαζόμενος με εταιρείες παιδικών ταινιών όπως οι Disney, WARNER Bros, Nickelodeon, Fox κ.ά. Από το 2010 απεικονίζει τα χρωματιστά του όνειρα σε παιδικές εφαρμογές για ταμπλέτες και κινητά, και η Apple, η Microsoft και η Google τα ταξιδεύουν ως τα πέρατα του κόσμου! Τα έργα του έχουν βραβευτεί από την Disney (Creativity Award) και από τo App-Campus της Nokia και της Microsoft. Αλλά το πιο αγαπημένο του βραβείο είναι τα λογάκια των παιδιών στις άκρες κάθε ζωγραφιάς. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι τα γκρίζα όνειρα που κάνουν τα γράμματα και τους αριθμούς ασπρόμαυρα και… πιφ… βαρετά, και η πιο αγαπημένη του ασχολία, τα στροβιλίσματα στα ουράνια τόξα!