Ο Φρίξος, το φίλαυτο φταπόδι,
απ’ όλες τις λέξεις
που είχε μάθει στο σχολείο,
μία αγαπούσε και χρησιμοποιούσε κάθε μέρα.
«ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ»,
ακουγόταν δυνατά από το στόμα του
και όλα τα πλοκάμια σηκώνονταν ψηλά
για να τα δει η δασκάλα
και να του δώσει τον λόγο.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Μεγάλες κουβέντες λέμε όταν είμαστε μικρά παιδιά. Τη θυμάμαι ακόμη εκείνη την ημέρα που πεισματικά δήλωσα ότι όταν ξεμπερδέψω με το σχολείο, δεν θα επιστρέψω!
Η δίψα, όμως, για μάθηση και πολύ περισσότερο η επιθυμία μου να μετριάσω το «μαρτύριο» των νηπίων που θα είχαν την ίδια στάση μ’ εμένα κατά την είσοδό τους στο σχολείο, με οδήγησαν στο Πανεπιστήμιο.
Φοίτησα, λοιπόν, στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου, τη Λάρισα, ως νηπιαγωγός πια, που θέλει αυτά τα μάτια που την κοιτούν εναγωνίως να τα κάνει δικά της. Πολύτιμος αρωγός μου σ’ αυτό το έργο, τα παραμύθια, που έχουν τη μαγική ικανότητα να σε μεταφέρουν σε τόπους φανταστικούς, αλλά και να ανοίγουν διάπλατα τα μάτια των μικρών παιδιών που διψούν για μυθοπλασία.