Αγαπητέ αναγνώστη, όσον αφορά το βιβλίο που κρατάς στα χέρια, θα ήταν καλό να λάβεις ακόμη υπόψη σου για τη δομή του: Ότι για τους εγκλωβισμένους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στις δαγκάνες και στην κυριαρχία των χειραγωγήσεων, όποτε ένα κείμενο αποτολμήσει να τους προσφερθεί χωρίς να τα βάζει έστω και έμμεσα μαζί τους, τότε ανώφελη προσφορά θα τους προκύψει και σαν τέτοιο δεν θ’ αξίζει το κόπο να διαβαστεί. Γιατί θα υποχρεωθούν να το δουν με τα μάτια που η κοινωνία τους έδωσε και να βρεθούν σε πλάνη και μακριά απ’ την πραγματικότητα. Ο δε συγγραφέας, πρέπει (και εδώ απαντά), όχι μόνο γιατί και για ποιον πρέπει να γράψει, αλλά να τον δείχνει κιόλας. Με μια συγκομιδή, που δεν προκύπτει μόνο στη διάρκεια της γραφής, αλλά μετά από προετοιμασία και διαχρονική σκέψη, με προσφορά σε νοήματα, συμπεράσματα και περισυλλογή. Σε μια στιγμή που το συναίσθημα, δεν αποτυπώνεται εύκολα και πρόχειρα στο χαρτί, αφού και οι πιο επιδέξιοι σ’ αυτό, αγωνιούν και υποφέρουν πάνω στη γέννα του. Και αν όλα αυτά τηρηθούν, τότε θα προκύψει το βιβλίο, που δεν θ’ αποτελεί ένα διακοσμητικό και καταναλωτικό αγαθό, αλλά ένα πολιτιστικό και διατροφικό πνευματικά γεγονός, που δυστυχώς δεν πριμοδοτείται.
Μ’ αυτούς τους συνειρμούς στο μυαλό του και τη σιγουριά να περνά στο πλήκτρο, ξεκίνησε ο Βασίλης να γράφει το ξεκίνημα της ζωής και της δράσης του, χωρίς την παραμικρή αποσιώπηση των ενόχων και των τιμημένων της κάθε καλής στιγμής όσων μαζί του τον βίωσαν. Με τον αναγκαίο πάντα συνδετικό μύθο και χωρίς τελικά να πιστεύει ότι τα κατάφερε, αν αυτό δεν το πουν οι αναγνώστες. Αφού όσο προχωράει κανείς στο γράψιμο, τόσο διαπιστώνει τις μέχρι τότε ατέλειές του και γιατί γνωρίζει, ότι δεν μαθαίνονται όλα απ’ τα βιβλία, καθώς τη γνώση και την εμπειρία, τροφοδοτούν η ίδια η ζωή και η φύση.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

Ο Βασίλης Γ. ΔΑΜΙΑΝΟΣ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο. Τελείωσε το γυμνάσιο παλαιού τύπου και μια Ανωτέρα Τεχνική Σχολή, ενώ εργάσθηκε σε πολλές δουλειές προτού ειδικευτεί και περάσει στη ΔΕΗ από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Συμμετείχε από το 1962 στα προεδρεία σωματείων χιλιάδων εργαζόμενων τεχνικών και συνταξιούχων στον ίδιο χώρο όπως: ΠΕΠΤ-ΔΕΗ, ΕΤΕ-ΔΕΗ ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Εργατικό Κέντρο Αθήνας και υπεύθυνος τύπου στην Εκτελεστική Επιτροπή μετά την δικαστική «εκδίωξη» του Χ. Καρακίτσου. Χωρίς να αυτοπροταθεί υπήρξε υποψήφιος δύο φορές για βουλευτής το 1993 και το 1996, τρείς φορές για την Νομαρχία 1998, 2002, 2006 [η μία με τον Μανώλη Γλέζο] στην δε Περιφέρεια με την «ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΤΤΙΚΗ», ενώ στο Δήμο της γειτονιάς του αρκετές φορές και σε όλα με αξιόλογη σειρά επιτυχίας. Με ενεργή την παρουσία του σε Επιτροπές Ειρήνης και κλαδικά σωματεία της ειδικότητάς του. Σήμερα είναι μέλος Διοίκησης: Του Σωματείου και της Ομοσπονδίας χιλιάδων συνταξιούχων στη ΔΕΗ, μέλος της Διοίκησης, του προεδρείου και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ [Α.Γ.Σ.Σ.Ε.] και παλιότερα μέλος της Γραμματείας του ΜΕΤΑ. Ζει στον Άλιμο Αττικής με τη συμβία του Αγγελική Λιονάκη και έχει δύο γιούς: το Γιώργο και το Δημήτρη και τρία εγγόνια: την Αγγελική, την Μελίτη και τον Βασίλη.