Τα τελευταία εννέα χρόνια γράφω διάφορα κείμενα, τα οποία αφορούν διαφορετικά θέματα, που όλα άπτονται με την καθημερινότητα. Έχω μαζέψει αρκετά από τα κείμενα αυτά και τα έχω κατατάξει σε πέντε κατηγορίες-κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, σκιαγραφώ χαρακτήρες που διασταύρωσαν το μονοπάτι της ζωής μου. Στο δεύτερο, αφουγκράζομαι τις προσωπικές μου ανησυχίες και στο τρίτο, αναφέρομαι στον έρωτα. Στο τέταρτο, απαριθμώ μερικά σύντομα κείμενα που χαρακτηρίζονται από τη γλαφυρότητα μιας λυρικής αφήγησης, ενώ στο πέμπτο και τελευταίο, συμπεριέλαβα κάποια σύντομα διηγήματα που εξιστορούν παράλληλους κόσμους.
Επιχείρησα να φτιάξω ένα ανθολόγιο με τα κείμενα που γράφω όλα αυτά τα χρόνια, με γνώμονα τη μαγεία των ανθρώπων και το ανεξερεύνητο της ανθρώπινης ψυχής. Όλα αυτά συντελούν ένα κράμα ετσιθελικής πραγματικότητας, αυτής που επιχειρεί να συνθέσει ένας συγγραφέας.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Γεννήθηκα στο Λονδίνο, ένα κρύο βράδυ του Ιανουαρίου. Αγάπησα βαθιά τις τριανταφυλλιές που άνθιζαν με αναίδεια στην παγωμένη πρωτεύουσα, για να δώσουν χρώμα στους πρώτους μήνες ζωής ενός παιδιού.

Μετά την πάροδο κάποιων ετών, η οικογένειά μου επέστρεψε στην Κύπρο, όπου και μεγάλωσα. Όντας το αγαπημένο εγγόνι του παππού μου, που διετέλεσε εκπαιδευτικός, μεγάλωσα «κάτω από φτερούγες» δασκάλων και αγάπησα το επάγγελμα. Έτσι, αποφάσισα να ακολουθήσω τα χνάρια του.

Αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και τα τελευταία οκτώ χρόνια εργάζομαι σε δημοτικά σχολεία στην Κύπρο. Έχω μεταπτυχιακό στη διδακτική των Φυσικών Επιστημών από το King’s College London και στο παρόν στάδιο είμαι υποψήφια διδάκτορας στην Εκπαιδευτική Ηγεσία. Στον ελεύθερό μου χρόνο, ασχολούμαι με τη γυμναστική, δραπετεύω συχνά στο εξωτερικό για να ανακαλύπτω «ξένους» κόσμους και διαβάζω βιβλία πάσης φύσεως.

Είχα, εξ απαλών ονύχων, πάθος με το γράψιμο. Τα μάτια μου επεξεργάζονταν τις εικόνες με έναν διαφορετικό τρόπο. Ήθελα να ονειροβατώ στις ζωές των ανθρώπων και να πλάθω τις ιστορίες τους. Παρατηρούσα ακατάπαυστα και ήθελα να ξέρω τι συνέβαινε στον κάθε κόσμο. Με συνέπαιρναν πάντα οι «περιθωριακοί», οι «αναρχικοί» και οι «παράξενοι». Ίσως γιατί, κατά βάθος, ήμουν πάντοτε μια από αυτούς.

Μου αρέσει να γράφω για τον δίπλα, τον απέναντι, τον άνθρωπο που ρίχνει πέτρες στη θάλασσα ένα ζεστό πρωινό, το κορίτσι που ρεμβάζει τα σύννεφα και το παιδί που κλοτσά πέτρες ενώ περπατά νωχελικά στο γήπεδο του σχολείου του. Γράφω, συνήθως, όπου βρω, γιατί η έμπνευση είναι ακαριαία και δίνει ζωή στο χέρι μου. Οι λέξεις πρέπει να βγουν έξω αμέσως, για να μη χαθούν.

Ένα ηλιόλουστο και σχετικά αδιάφορο πρωινό, μου ήρθε η ιδέα να ενώσω τις εμπνεύσεις μου και να τις εντάξω σε κατηγορίες. Αποκύημα εκείνης της σκέψης είναι αυτό εδώ το «ανθολόγιο» εμπνεύσεων μιας αναιδούς παρατηρήτριας του κόσμου μας.