Κανείς δεν ξέρει πόσο κράτησαν αυτά τα δύο χαμόγελα μέσα στον άνεμο. Μήνες; Χρόνια; Μερικές μέρες; Μερικά λεπτά; Μερικές στιγμές; Πώς μπορούν να υπολογίσουν τον χρόνο ένας άντρας και μια φεγγαροαχτίδα;
Ξαφνικά, ο άντρας κοίταξε κάτω. Ανάμεσα στον ουρανό και στη γη το βάραθρο έχασκε απειλητικά. Τρόμος τον κυρίευσε. Το χαμόγελο στα χείλη του κέρωσε. Σάστισε η φεγγαροαχτίδα. Συνοφρυώθηκε εκείνος. Στράφηκε και την κοίταξε μ’ ένα καινούργιο βλέμμα· σαν να την έβλεπε για πρώτη φορά.
Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος, της είπε. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, στεναχώριες, αγώνα. Η ευτυχία με τρομάζει. Ο αιθέρας με τρομάζει. Θέλω να πατάω σταθερά κάτω στη γη. Ας έχω βάσανα και κόπους. Αυτά τα γνωρίζω, ξέρω πώς να τα αντιμετωπίσω. Την ευτυχία δεν την ξέρω, ούτε πώς να πετώ στους αιθέρες.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε χαμηλόφωνα.
Φοβάμαι πως θα τσακιστώ.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα...

Η Ντόρα Λεονταρίδου έχει σπουδάσει Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Dijon. Είναι Διδάκτωρ Γαλλικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Paris III. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Διηγήματά της έχουν βραβευτεί στον 30ό Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, στον Β΄ Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Αντώνης Σαμαράκης», στον 1ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του περιοδικού Ως3, καθώς και στον 3ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πνευματικής και Ολυμπιακής Στέγης Δ. Βικέλα· έχουν δημοσιευτεί ακόμη στα λογοτεχνικά περιοδικά Οδός Πανός και Πανδώρα.
Η συλλογή Του έρωτα, του θανάτου και του ανέμου συγκεντρώνει αυτά τα διηγήματα. Έχει εκδώσει, επίσης, το παιδικό έργο Το παιδί που ονειρευόταν μελωδίες, στις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Είναι εκπαιδευτικός της γαλλικής γλώσσας και εργάζεται στο Βαρβάκειο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο της Αθήνας.