Κρατάτε στα χέρια σας το ασπρόμαυρο φιλμ του σερ Μαλινόφσκι.Τα πλάνα του Ρώσου σκηνοθέτη ξεκινούν κάνοντας ζουμ σε ένα τσαμπί λιαστές ντομάτες δίπλα στην ταμπέλα «Επιγονατίδες για πιστούς» στο λιμάνι της Τήνου. Αποκρυπτογραφούν καρέ καρέ το νόημα της ύπαρξης στο βουδιστικό ναό «Χεμίς» στην κορυφή των Ιμαλαΐων και διασχίζουν τον Αμαζόνιο με βαρκοστόπ. Λοξοδρομούν για φραπέ στο καψιμί της Σαλαμίνας και κάνουν μπάντζι στην άβυσσο της Ινδονησιακής κουλτούρας. Παρακαλούνται οι θεατές να κλείσουν τα κινητά τους και να ανοίξουν τις αισθαντικές τους βαλβίδες στο φουλ γιατί έχει πάει αργά και κάμποσοι πεινασμένοι Παπουανοί έχουν ήδη περικυκλώσει τον Χοσέ και ετοιμάζονται να τον προσκαλέσουν για δείπνο τους…

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

O Κωστής προσπαθούσε όλα αυτά τα χρόνια να πείσει εαυτόν και αλλήλους ότι απανταχού οι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν τις ίδιες ανάγκες και σκέφτονται πάνω κάτω το ίδιο, ορμώμενος πιθανώς από το γεγονός ότι η μαμά του Περουβιανού συγκατοίκου του έφτιαχνε ακριβώς την ίδια συνταγή κέικ με τη δικιά του. Μέχρι που ήρθε αντιμέτωπος με την χαοτική κουλτούρα της Ινδονησιακής απροσδιοριστίας που τον έβαλε μια και καλή στη θέση του. Από τότε, απαλλαγμένος από την ανάγκη να δημιουργήσει μια ενιαία συμπαντική θεωρία των όλων, απολαμβάνει τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.