Πήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια, θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις.  Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζόμαστε. Πουλιά  εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος!
Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε.
Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση.
Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα.
ΕΛΑΤΕ!

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

Ο Ζήσης Κόκκινος γεννήθηκε στο Μεγάλο Σειρήνι Γρεβενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Έχει έναν γιο και σήμερα είναι συνταξιούχος.
Με άλλους αγωνιστές πρωτοστάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο. Λόγω έλλειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δίδαξε στα Ελληνόπουλα της περιοχής του Βερβιέ ως δάσκαλος.
Έχει στο ενεργητικό του πλούσια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δράση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε μερικά σημειώματα στην εφημερίδα του Ακέλ και με το ψευδώνυμο Υψηλάντης στην Χαραυγή Κύπρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου.
Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία και είναι αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος με πάθος στη μάθηση και στον αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.