Κανείς δεν ξέρει πώς άρχισε. Κάποιοι λένε ότι προϋπήρχε. Από την ύπαρξη στην ανυπαρξία, χωρίς να μεσολαβήσει ο θάνατος. Οι αρχές καλούσαν σε ψυχραιμία και εγρήγορση. Οι γιατροί σήκωναν τα χέρια ψηλά. Μερικοί υποστήριζαν ότι ήταν αποτέλεσμα της ρύπανσης και της επιβάρυνσης του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδίως στις μεγαλουπόλεις. Άλλοι έλεγαν ότι ήταν κόλπο των φαρμακευτικών. «Μας ψεκάζουν. Το βάζουν στο νερό! Θα δεις, θα βγάλουν το εμβόλιο μετά και θα πλουτίσουν». Κάποιοι ήταν πεπεισμένοι ότι επρόκειτο για κάποιο νέο ναρκωτικό.
Στατιστικολόγοι, αναλογιστές, οικονομολόγοι, αναλυτές μάταια πάσχιζαν να βρουν συσχετισμούς και αλληλεπιδράσεις. Τα αποτελέσματα δεν έβγαζαν νόημα.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα...

Ο Χρήστος Βερνάρδος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και από το 2010 ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε πρωινά, απογεύματα και βράδια σε ένα από εκείνα τα τρένα που μεταφέρουν ανθρώπους προς και από τη δουλειά, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ύπαρξης και ανυπαρξίας. Σε ένα από εκείνα τα τρένα όπου όλοι κρατάνε ένα έξυπνο τηλέφωνο και κανείς δεν μιλάει…

Είπαν για το βιβλίο

Το διάβασα συγκλονισμένη. Είναι πολυεπίπεδο βιβλίο. Θέτει επί τάπητος τα αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα. Αναλύει πόσο δύσκολη είναι η ένωση με το όλον (σύμπαν) χωρίς ταυτόχρονα να μη χαθεί η ατομικότητα (εγώ). Περιγράφει το αδιέξοδο της ανθρώπινης επικοινωνίας και το παράλογο της ύπαρξης. Αποτυπώνει με κρυστάλλινο τρόπο το απάνθρωπο οικονομικό σύστημα καθώς και τα βαθιά τραύματα της παιδικής ηλικίας που δύσκολα επουλώνονται. Αξιοθαύμαστη διακειμενικότητα με Καίστλερ, Καμύ και Έλλιοτ.

Μαρία Λάλου

Οι περιπέτειες ενός δύτη στα δίχτυα της ανυπαρξίας είναι: υπέροχο, τρυφερό και οι σκληρές πλευρές της ζωής δοσμένες με έναν απίστευτο τρόπο παρομοιώσεων. Είναι ένα βιβλίο μικρό σε σελίδες, μα τόσο γεμάτο σε περιεχόμενο. Κάθε λέξη και κάθε πρόταση γραμμένη με τόσο βάθος που γεννούσε μία νέα ιστορία. Κάθε πρόταση και ένα διαφορετικό ταξίδι! Ταξίδεψα κι εγώ στα δικά μου δίχτυα της ανυπαρξίας. Δάκρυσα, γέλασα και πραγματικά απόλαυσα αυτό το ταξίδι συναισθημάτων.

Ζωζώ Μουζάκη

Διάβασα το βιβλίο σου και διέκρινα έναν διάλογο του εαυτού με τις αναζητήσεις του, τις εμπειρίες, τους φοβους, τις ελπίδες του, τις ευαισθησίες για προσφορά. Με το αστείρευτο χιούμορ σου ξορκίζεις τους φόβους και δίνεις λύση, διέξοδο στα υπαρξιακά προβλήματα. Υπέροχο ταξίδι.

Καίτη Πασχονίδου